SİNEMA AKIMLARI

Basitçe ifade edecek olursak, sinema akımlarını özgül tarihsel, ekonomik ve sosyal olaylar ortaya çıkarmıştır. Bu yönüyle belirli bir dünya görüşü veya ideolojik yönelim içerirler ve sanatsal arayışlar aslında bu reel-politik tutumlardan beslenir. Sanatsal açıdan; biçimci, klasik ya da gerçekçi biçem (üslup) tartışmaları bu akımların niteliğiyle ilgili tartışmaların özünü oluşturur.
Sinemasal Biçem
Çok az sayıda film tümüyle biçimci, daha da azı tümüyle gerçekçi biçemde yapılmışlardır. Gerçek ile gerçekçilik arasında fark vardır. Gerçekçilik özgün bir biçem iken “gerçek” tüm filmlere kaynak olan hammaddeyi oluşturur. Tüm yönetmenler güncelleştirebilecekleri bir dünyayı konu olarak seçerler. Ama onların asıl biçemlerini ortaya çıkaran şey bu hammaddeyi nasıl şekillendirecekleri ve değiştirecekleridir.
Gerçekçi filmler, genelde gerçek dediğimiz şeyleri en az bozulmaya uğratarak, onları yeniden üretme eğilimindedirler. Yönetmen, obje ve olaylar görselleştirilirken, gerçek yaşamı kopya etme eğilimindedir. Biçimciler böyle bir çabaya gereksinim duymadıkları gibi, aksine kasıtlı olarak hammaddelerini stilize ederler ve “bozarlar”. Biçimci sinema, tekniği ve anlamları vurgular. Bunun en uç örnekleri, avant-garde sinemada görülür. Bazıları tümüyle soyuttur. Biçimci sinema büyük ölçüde yönetmen-auteur sinemasıdır. Auteur tarafından baskın şekilde araya girmeler alışıldıktır. Anlatısal (narrative) materyallerde büyük ölçüde yönlendirme (manipülasyon) vardır ve görsel sunuş stilize edilmiştir. Öykü, yönetmenin kişisel takıntıları için bir araç olarak kullanılır. Nesnel gerçekliğe sadakat, nadiren uygun bir değerlendirme ölçütüdür. Sinemadaki üç biçem çeşidinin nasıl uygulandığını anlayabilmek için görüntü öğelerinin kullanılışına bakılmalıdır. Gianetti, üç ana film türünü ve üç ana filmsel biçemi aşağıda görüldüğü şekilde tanımlar ve örneklendirir.

GERÇEKÇİLİK--------------KLASİZM--------------BİÇİMCİLİK
Belgesel-------------------Kurmaca-------------------Avantgarde

Film Türlerinin ve Biçemlerinin Sınıflandırılması
Gianetti, 1996.

“Bir filmin ne söylediğini anlamanın en iyi yollarından biri onun nasıl söylediğini bilmektir” Andre Bazin

Sinema tarihi içerisindeki gerçekçi, klasik ya da biçimci biçemler; kameranın uzaklığı, hareketleri, çerçeveleme, bakış açısı, mercekler, özel efektler, ışık türleri ve renklerin kullanımı, motif, simge, eğretileme gibi, soyut düşüncelerin ifade edilmesine yarayan çeşitli figüratif tekniklerle ortaya çıkar.